Kardeş Travması

Yaşım 3…yıllardan 85…annemin karnı garip bir şekilde şişiyor. Bir sıkıntı var belli. Kadın git gide devasa bir hal almaya başladı. Durumu tam olarak kavrayamıyorum evet, ama etrafta bir şeyler dönüyor onu biliyorum.

 

Bir gün aldılar beni hastaneye götürdüler, kardeş mardeş diyorlar, zaten etraf kardeş dolu. O kadar çok kuzen var ki, nereye adım atsam bir kardeş zaten.. O yüzden tam olarak algılayamıyorum neden bahsettiklerini.. Gittim bir baktım annem hasta gibi yatıyor. Kenara da bir beşik koymuşlar.

Anneannem odada, babam yanımda, bak kızım kardeşine baksana diyorlar. Ben bu anıyı çok net bir şekilde hatırlıyorum. Nasıl hatırlıyorum diye şaşırıp kalıyorlar bazen…Bakmayın öyle şaşkın şaşkın! Bir çocuğa bu travma yaşatıyorsunuz ve unutmasını bekliyorsunuz. Mantıksız!

 

Eciş bücüş, çirkin bir şey zaten. Bir beşiğe koymuşlar, annem diğer tarafta hasta gibi yatıyor hep o beşikteki şey yüzünden. Ne olduğu da belli değil,  oyunda oynanmaz bunla, ne işe yaradığı da muamma..Annemi hasta eden şey o benim için.. Git kardeşini sev diyorlar! Ayy tabi ki sevmeden gidip anneme sarılıyorum. Kıskandııı gördün mü diyorlar, aslında kıskanmadım ben, kızdım sadece. Annemi hasta ettiği için! Anlatamıyorum, çünkü şartlanmış büyükler var karşımda…kıskandı…neyini kıskanayım ucubenin!!!

 

Bu şey, büyümeye başladıkça sorunlarım daha da arttı; mesela, tükenmez kalemi alır, duvarları boyar, ben de doğal olarak  ispiyonlarım anında ama ters teper ve suç benim olur. Çünkü, o hala bir bebektir ve yuvarlak çizemez!! O belki üstün yetenekli bir oğlan bebesidir ya olamaz mı arkadaşım!. Ben yapmış olsam neden ispiyonlayım, ben ruh hastası mıyım?? Olabilirim. Ama büyük çocuk, küçük çocuğu kesinlikle kıskanacak ve ona tuzaklar kuracaktır diye bir kaide yoktur! Anneme bunu hiç anlatamadım.

 

Anneler, babalar beni iyi dinleyin, büyük çocuklarınız kardeşlerini kıskanmak zorunda değil bak beni çıldırtmayın!!!!

 

Tamam, belki sonradan biraz kıskandım evet. Ama baktım ki, ben yapmasam bile suç bana kalıyor işte o zaman başladım tuzak kurmaya!

 

Bir gün, banyoya girmeye hazırlanan annem, büyük çocuğuna tembihler: Sakın Alihan’a bir şey yapma, dokunmayacaksın ona anladın mı’!!!

 

Hııı anladım….( şu 5 yıllık hayatımın içine etti, ben bu bebeyi döverim)

 

Anne gider banyoya girer…

 

Elimde bir mikrofon vardı ve sakin bir şekilde şarkıcılık oynuyordum kendi kendime…kim getirdiyse o mikrofonu..Annem sahneden çekilir çekilmez, içimden geçen şeytani duygulara hakim olamayan ben şarkıcılık oyunum için kullandığım mikrofonu anınında Aliyana fırlattım..onu da beceremedim zaten ıskaladım.

Ve anne kaplan anında girdiği yerden çıktı!! Ben sanaa nee dediiiiim!!!:) Meğer banyoya girmemiş beni izliyor ordan çakal!!:)

 

Yakalandık, ilk deneme sonuçsuz, şanslı oğlan yapacak bişi yok…

 

Neyse, geldi yanıma: dokunmayaaacaksııın diye bağırdı..: tamam. dedim..

 

Çünkü ben bu işi dokunmadan da hallederdim…Anne kaplanın, banyoya kesin girdiğine kanaat getirdiğim anda saldırıya geçecektim.

Aleyan…oyun oynayalım mı, ben sana bas diince lambaya bascaksııın taaaamm mı, annem de banyo da ışıksız kalcaaaak (değişik bir heyecan, hem anneye şaka yapılacak hem de suç aleyanın olacak hem de hiç ellemeden, tanrım zeka küpüyüm!!!)

Aldım bunu, bir çocuk taburemiz var onu sürükleye sürüklüye banyonun önüne getirdim, çık dedim, çıkamadı biraz yardım ettim, hafif destekleme mahiyetinde dokunma mevcut olabilir ama görmezden gelelim, –bass dedim, bastı ve annemin çığlığıyla Aleyanı bıraktım kaçtıım…

Aleyan tepe üstü olmak kaydıyla yere düştü….

 

Niyetim sadece anneme şaka yapmaktı ve karanlıkta kaldığı için annem ona kızacaktı ama işin içine biraz yaralama da girince ortalık karıştı. Ben artık kıskanç ve bir o kadar da ruh hastası ve kötü niyetli ablaydım.

 

Ben yapmadım kendi çıktı,  dedim ama inanmadı…

 

Yıllar geçti, bu iyilik abidesi küçük bebe bir canavar oldu…Nasıl yaramaz! İllallah durumunda herkes, durdurabilene aşk olsun. Sırtında bir kılıç var, He-maaaan diye bağıra bağıra koşup duruyor. Arada bir çelmeyi takıyorum He m. ..diyor kalıyor yerde zaten. Bıkmışım. Neyse bir gün akşam, kebap yaptılar balkonda..Ben de bir gün sonrası, sükunet içerisinde televizyon izliyorum..Aplaa bu ne? dedi,, -su heralde nebilim dedim…

 

Kafamı çevirdim, şişeyi kafaya dikti….

 

Sonrası hayal meyal….Alihan noluyooo, annem koşuyo bir telaş bir olay…Meğer, su dediğim ispirtoymuş….

 

Oğlan hakikaten ölüyordu…

 

Aldılar götürdüler ve hayatımdaki ilk röntgeni o zaman gördüm…

 

Annem anlatıyor bana, bak bu Alihan’ın röntgeni, bunlar Alihan’ın kaburgaları..şuraları buraları…

 

-Peki yandakiler ne anne?

 

-Onlar da Alihan’ı tutmaya çalışan doktorların parmakları……

 

Röntgen den korkan Alihanı 2 doktor tutunca 20 adette parmak çıkmış röntgende…!!!

 

Bir vicdan, bir üzüntü…Neyse kurtardı paçayı…Allah’tan…biz de ayak savaşı yapmaya başladık sonra, daha sağlam bir oyun sonuçta, bu bebeyle oyun da oynanmaz ya neyse. Ben tabi daha iriceydim o zamanlar ve ayaklarımızı birleştirirdik, hangimiz daha kuvvetliyse o daha çok iterdi ve kazanırdı ki bu ben olurdum genelde. Yenilmekten nefret ederdi, ağlardı, asabileşirdi bu da beni acaiip mutlu ederdi.Taa ki bu çocuk bir anda godzilla misali devasa bir boyut alana kadar.

Ya bizi aynı anne doğurmadı mı arkadaşım! Sen nasıl 1.98 oluyosunda ben 1.60 ı zorluyorum bana birinin bunu açıklaması gerek!!! Bana hangi gen konmadı!!!!

alihan

Neyse, kardeşim Polonya’da şimdi. Çocukluğumun travma sebebi ama kardeş ne de olsa, kimseye ona güldüğüm kadar gülemedim, gel de biraz gülelim..

5 Comments

  1. Burcu Kilicoglu |

    Supersin:))) ancak bu sekilde anlatilabilirdi:) Alihan ve sen resmen gozumde canlandiniz:)))

  2. Merve Şanlıtürk |

    Ayak savaşı bizim de favorimizdi :))) Kızım yaz diye bekliyorum her gün. YAZ her gün 🙂

  3. Melike sevimli |

    Kardeşimle kendimi gördüm bir an sanki 🙂 çok güzel anlatmışsın Mizyalcim 🙂 eline yüreğine sağlık !!

  4. Cok guzel yazmıssın canıım yıne 🙂

  5. Kızlaar sizde aynı şeyleri yaşadıysanız, belki de normal bir insan olduğumu annem artık kabul eder kim bilir:)))))))

Melike sevimli için bir cevap yazın Cevabı iptal et

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir