Süper Babaanne!

Mizyal tarafından Tem 17, 2013 tarihinde yazıldı. Anılar | 1 yorum, 667 okunma.

Benim babaannem üstün özellikleri olan müthiş bir kadındı. Evet, belki de herkesin babaannesi, anneannesi, dedesi, vıdı vıdı bütün sülalesi üstündür. Aynı benimki gibi yani. Ama benim çılgın bir babaannem vardı. Son nefesine kadar tüm çılgınlıklarıyla hayatımızı dopdoluuuu anılarla çevirdi çevreledi, sardı sarmaladı. Muhteşem Şefika Sultan.

O biir beyzbol oyuncusuydu-atıcıydı mesela.Kariyerine önce Adana’ya özel olan uçan hamamböceklerini avlamakla başlayan Şefika Sultan, daha sonra bunu kavga eden çocuklarını ayırmak için kullandığı terliği takiben torunlarına salladığı ayakkabı veya bilimum malzeme ile geliştirmişti.

O bir balık uzmanıydı mesela, balık nasıl temizlenir, nasıl pişirilir. Vedat Milör boşuna gezdi yıllarca, babaannemin, pişirdiği balığı görseydi, şu an o kariyerinde daha farklı bir noktada olabilirdi ama dedemin kıskançlığı yüzünden Vedat’la tanıştıramadık 😛

Çok iyi dama oynardı mesela, dehşet çalışırdı kafası, babamın poker başarısı kesin babaannemden geliyordur demedi demeyin:)

Dedem ona Şefika diye değil, biraz Fransız aksanıyla Şefiqaaaa diye seslenirdi. Şefiqa’nın sonundaki aaaa biraz uzuyor, o da biraz Adana tarzı ile alakalı sanırsam. Le Şefiqaaaa…. Malum, Adana Fransızlar tarafından işgal edildiği zamanlarda, dedemin annesi ağaca tırmanıp askerlere biber atarmış. Gözlerine girsin göremesinler diye. Herhalde Makbule (dedemin annesinin adı) Hanımefendi bu sıralarda Fransız aksanı kapmış, dedeme de aktarmıştı. Buraları net olarak bilemiyoruz.:))

Bizim Şefiqa Sultan, gençken pek güzel imiş… Eeee yağız delikanlı Ali Rıza Yumru’da az değil tabii, yan komşunun kızına yanık.

Bir gün mahalleden süzüle süzüle bizim Şefiqa yürüyormuş, eldiveni, şapkası, döpiyesi ayakkabısı aynı renk (nedense bu anıda başrol oyuncumuzu hep yeşil kıyafetlerle düşünürüm) Ali Rıza Efendi’nin yanında oturan zat-ı muhterem leyleeek leyleeek diye laf atıyor ve bizim ağır abimiz olaya el koyuyor, hoop, o senin yengen olacak diyerek konuyu kapatıyor. Şefiqa’yı da kapıyor.

Vay sen misin evlenen…

İlk seneler nazik ve tam bir centilmen olan kocası daha sonra acaip kıskanç deli bir adama dönüyor. İşte bu dönemlerine de ben rastlıyorum. Şefiqa aşağı Şefiqa yukarı. Eeee ataerkil bir ailede oğlanlar da babaya çeker. Benim babamda aynııı babası zaten. Bıktııım ayyyh doktoraa götürüün beniii… Ölsende kurtulsaaaam diye bağırırdı babaannem dedeme ama o kadar rutin bir laf olmuştu ki benim ilk söylemeye başladığım kelimeler ve kurduğum cümlelerde şunlar var: doktora gideyim, nefes alamıyorum, babaanne böceği ah etti gıdı gıdıyla (babaanne böceği öldürdü terlikle.)

Dedemin ölümünden 10 sene sonra, Seher Ablam ve ben onun yanındaydık. Biz de çocuğuz ve bilmem sizlerde yaptınız mı ama bir ara cin çağırma furyası başlamıştı. Yani bizim o dönemlerimizde pek yaygındı, hadii babaanneee noluuuuur noluuuur diye yalvardık. Tamam be sıpalar, yeter ki susun dedi ve  başladık. Gelsin kahve fincanları. Bir karton bulduk harfleri yazdık.

Şefiqa’nın seansına hoş geldiniz efendim. Seher Ablamla ben parmağımızı koyduk, ilerletiyoruz, önce ben sordum, sonra ablam sordu.. ve o sırada Sehoşla bakıştık. Sıra babaannemdeydi.

Sen de soooor sen de sooooor, diye ısrar ettik.

Çılgın bir kahkaha çıktı yine bizimkinden, tamam soruyorum, sen kimsiiiiiin, ismini söyle dedi,

Seher ablamla hareket ettirdik,

A….L….İİİİİİİİ:)

Çılgın kahkahası bitti bir anda sessizce aboooow, dedi.Siz yaptınız di miiii!!!! Baktık tansiyonu çıkacak, eveet biz yaptık dedik… konu kapandı, bize kızdı ama hemen yumuşadı.

Bir gün sonra, kızlar ben dün gece bir rüya gördüm dedi, dedeniz gelmiş, elinde de iki tane karpuz. Bana da sinirlenmiş niye sinirlendiyse yine, önce sağ elindeki karpuzu sonra sol elindekini kafama fırlattı.

Babaanne bence senin canın karpuz çekmiiiiiş…!! Keselim miii 🙂 diye şakaya vurduk, güldük geçtik. Ama olay biraz daha derinmiş.

 

Bu mevzunun üzerinden aylar geçmişti ki, bir gün babamla konuşuyorlar, annee özledin mi babamı diyor babam, babaanneme..Cevap: Yoook, küstüm ben ona, kafama karpuz fırlattı rüyamda, gelip özür dilemeden affetmem.

Sözün bittiği yer, yıllarca da affetmedi.:)

Yıllar sonra babaannem Alzheimer oldu. Önceleri iyiydi, günlük olayları unutuyordu. Gittikçe geçmişe daha da yaklaştı. Sabah yediğini unutuyordu aslında önceleri. O bende bile var aslında, çok etkilemiyordu bizi. Çok zeki kadındır vesselam. Sonra bir daha tekrar tekrar usanmadan her defasında aynı cevapları verirdi. Taaa ki bir gün, dedemi sormaya başlayana kadar. Ali nerde niye gelmiyor dediği an, oyalamak için farklı oyunlar icat etmişler, Denetime gitti Van’a yakında gelecek.

Allah Allah hiç denetimleri olmazdı halbuki…neyse hadi bakalım derken, beni uyardılar, bak dedeni yaşıyor sanıyor bazen, işi çıktı diyoruz diye. Her zaman değil, ara sıra takıyormuş kafayı dedeme.

Bir gün denemek istedim nasılsa hemen unutuyordu.. Ay Mizyaaal gitmem lazım Ali gelecek, ben napıcam, burda olduğumu bilmiyor valaaa sinirlenir şimdii oo diye başladı.

Durdum..Babaanne. Sana bir şey söyleyeceğim hazır mısın? Artık telaşlanmana gerek yok, çünkü  dedem 20 yıl önce vefat etti babaanneciğim, başımız sağolsun dedim. Bir sessizlik,

– Yalan söylüyorsun.

– Valla söylemiyorum..

– 40’ı çıktı mı.

– 20 yıl oldu babaanne çıktı tabii..

– Mevlutu de mi kaçırdım yani..

– Yok babaanne, mevlüt oldu,sen de ordaydın..kaçırmadın.

– E sen ne biçim evlatsın, insan bu kadar duygusuz mu söyler..

– Babaanneee o kadar yıl geçti nebilim ben. Sen üzülme, korkma artık kocandan diye diyorum,  kafanı dinleee napcann Ali’yiii artık… Kötü bir şey diyemez artık sanaaa… Sakiin oool, takma kafana.

Ahanda tam 12 den yine vurdu bizim beyzbolcu:

– Sen ne karışıyosun ki, ister der ister demez, sananeeee..takmıcakmışım, zilliye bak.

 

Yerin dibine gireydim daha iyiydi, ne karışıyorsam ikisinin muhabbetine.

Babaannem Alzheimer olabilirdi ama hala zekiydi. Geri çekildim:)

 

Rahat uyu güzelcim…seni çok özledim..